بــــــــاراטּ

قالی بزرگی است زندگی…

که تو می بافی و من می بافم و او می بافد

می بافیم و نقش می زنیم

دار این جهان را خدا به پا کرد.

هر که آمد گره ای تازه زد و رنگی و طرحی

آمیزه ای از زیبا و نا زیبا…

سایه روشنی از گناه و ثواب…

گره تو هم بر این قالی خواهد ماند

طرح و نقشت نیز…

وهزارها سال بعدآدمیان برفرشی خواهند زیست که گوشه ای ازآن را تو بافته ایی

کاش گوشه ایی را که سهم توست زیبا تر ببافی.